“Zeer waarschijnlijk ben ik één van de weinige tandartsen in Nederland die geen fluorverbindingen gebruikt in z’n praktijk. Het maakt mij wel eens wat paranoïde. Niet zo ernstig dat ik de straat niet meer op durf, maar toch ik heb er soms last van een dwarsdenker te zijn. Het is gemakkelijker om gewoon met de stroom mee te kabbelen”, aan het woord Peter Borm tandarts in Arnhem en eigenaar van de gelijknamige praktijk. Hij legt in onderstaand artikel uit waarom hij absoluut geen fluor of beter gezegd fluoride in zijn praktijk gebruikt.

Peter Borm: “Zoals al mijn collega’s ben ik regulier opgevoed met het geloof in fluoride, ogenschijnlijk geheel wetenschappelijk onderbouwd. Dat geloof in het gebruiken van fluoriden is bij mij echter omgeslagen.
Om te begrijpen waarom ik geen voorstander ben van het gebruiken van fluoride in mijn praktijk eerst een stukje voorgeschiedenis: Na mijn afstuderen aan de Universiteit in Nijmegen, ben ik mij gaan voorbereiden op een uitzending naar een ontwikkelingsland. Ik wilde niet “onder de wapenen” en het helpen van mensen in een ontwikkelingsland leek mij één van de hele goede alternatieven.

Niemand weet het
Ik kwam terecht in Malawi, waar ik drie jaar als tandarts werkzaam was in een missieziekenhuis (220 bedden!). Hier heb ik heel veel mogen leren. Tijdens mijn werk daar realiseerde ik mij pas goed hoe bijzonder het gebit is. Het duurt globaal 10 jaar voor wij een gebitselement hebben gevormd; en we zijn daar (ongemerkt) 24/7 mee bezig. Ik realiseerde mij, vanwege dat kwetsbare en gecompliceerde proces, dat we daarom heel voorzichtig met dat gebit moeten omgaan. Ook is het heel moeilijk dit proces van gebitsvorming en alles wat daarop van invloed is, volledig te begrijpen. Door deze bewustwording drong de vraag zich bij mij op of de materieelchemische weg met het toedienen van fluorverbindingen wel de juiste was om het probleem van cariës op te lossen of te voorkomen.
Ik dook weer in de boeken, op zoek naar de waarheid, maar werd door de statistieken niet gerustgesteld. De toepassing van fluoride gaf weliswaar een flinke statistische daling van de aandoening, maar gaf geen antwoord op wat het toedienen van fluorverbindingen nu eigenlijk in de rest van het lichaam doet.
In mijn zoektocht stuitte ik op een wetenschappelijk onderzoek uitgevoerd in Amerika. In dit onderzoek werden tandartsen en tandheelkundige studenten gevraagd wat er nu eigenlijk in het lichaam gebeurt als je een bepaalde hoeveelheid fluoride geeft aan een persoon. Hoe reageert iemand op het toedienen van deze stof en wat gebeurt er bijvoorbeeld met je stofwisseling? Uit het onderzoek bleek dat niemand het wist! Terwijl je van een (tand)arts toch zou mogen verwachten dat hij of zij dat wèl precies weet. De aanwezige kennis bestond uit datgene wat de fabrikant vertelde.

De bindingsdrang van fluor
We weten uit onderzoeken natuurlijk best wel het nodige over de werking van fluoride verbindingen. Zo heeft fluor, als chemisch element, een enorme bindingsdrang en het blijkt met alle andere stoffen in het lichaam een reactie aan te gaan. Het legt alles vast, het vertraagt de stofwisseling en werkt hormoonbalans verstorend. De zogeheten “veilige” dosering verschilt van persoon tot persoon en varieert ook nog eens met de leeftijd. De marge tussen een eventuele veilige toepas-sing en juiste dosering is klein en beter gezegd we weten het eigenlijk niet precies. De kans op bijwerkingen (waar er inmiddels vele van bekend zijn) is groot. Boven-dien worden de fluorverbindingen momenteel algemeen als “neuro-toxisch” aan-gemerkt, schadelijk, zelfs giftig voor het zenuwstelsel, en alles wat daarbij betrok-ken is. Er zijn zelfs wetenschappers die een verband menen te hebben gevonden met de ontwikkeling van dementie. Andere wetenschappers constateren boven-dien andere schadelijke effecten van fluorverbindingen: fluor beïnvloedt (vertraagt) alle enzymreacties in het lichaam, het beïnvloedt hormoonwerkingen en het zou, volgens deze wetenschappers, de lichamelijke pubertijdsontwikkeling bij met na-me meisjes vervroegen.

Caries voorkomen
Kortom één en al onduidelijkheid en verontrustende signalen als het gaat om het gebruik van fluorverbindingen. Lastig is dat er ook nog eens veel verschillende we-tenschappelijke onderzoeken zijn die elkaar tegenspreken als het om fluor gaat. Het ene onderzoek zegt dat er geen gevaar is bij kleine hoeveelheden en het ande-re onderzoek laat zien dat men eigenlijk geen idee heeft wat een kleine hoeveelheid is. Maar één ding is voor mij helder: fluoriden kunnen gevaarlijk zijn en allerhande processen in het lichaam beïnvloeden”.
Borm geeft aan met dit artikel absoluut zijn collega’s niet te willen afvallen. “Elke tandarts is vrij om te doen wat hij of zij wil aangaande fluorgebruik maar ik gebruik het, onder meer vanwege alle onduidelijkheden, absoluut niet. In mijn ogen zijn de gevaren te groot en zijn er goede alternatieven.
En waar gaat het nu eigenlijk om? Het voorkomen van cariës hangt namelijk van veel meer factoren af en heeft bijvoorbeeld meer met een gezonde leefstijl te ma-ken dan met het toedienen van fluorverbindingen waarvan we, zoals gezegd, eigenlijk te weinig idee hebben wat ze met ons lichaam en geest doen.
Kortom als u een behandeling met een fluoride wilt dan kunt u niet in mijn praktijk terecht. U kunt wel bij mij terecht voor adviezen hoe cariës te voorkomen en ik ben er van overtuigd dat het voorkómen van cariës aanzienlijk gezonder is”.